از سال 1805، زمانی که ماشین‌های چمن‌زنی دستی بودند، وجود داشت.
در سال 1805، پلاکنت انگلیسی اولین دستگاه برداشت غلات و برش علف های هرز را اختراع کرد.ماشین توسط یک نفر هدایت می شد و چاقوی چرخشی توسط یک چرخ دنده برای بریدن چمن ها رانده می شد.این نمونه اولیه ماشین چمن زنی است.
در سال 1830، مهندس نساجی بریتانیایی، بیل پودینگ، ماشین چمن زنی درام را به ثبت رساند که تحسین برانگیز بود.
در سال 1832، شرکت ماشین‌آلات کشاورزی Ransoms تولید انبوه ماشین‌های درام‌زن را آغاز کرد.
در سال 1831، استاد نساجی بریتانیایی Kabylia حق اختراع انحصاری جهان را برای لیوان به دست آورد.
در سال 1833، شرکت ماشین‌آلات کشاورزی Ransoms تولید انبوه ماشین‌های درام‌زن را آغاز کرد.در قرن نوزدهم، این ماشین چمن زنی سبک وزن و قابل مانور به طور گسترده در کمربندهای سبز در کنار جاده های ترافیکی استفاده می شد.
در سال 1902، بریتانیایی لندن Enns یک ماشین چمن زنی درام با موتور احتراق داخلی ساخت که اصل آن هنوز هم استفاده می شود.
این وجین‌کننده‌ای است که معمولاً در تلویزیون کشور آمریکا می‌بینیم، و تمیز کردن چمن‌ها با آن بسیار آسان است.
با رشد سریع صنعت چمن، چین در قرن بیست و یکم شروع به استفاده از ماشین های چمن زنی رفت و برگشتی انباشته کرد.در پایان قرن نوزدهم، حفاظت از چمن کاری طاقت فرسا بود.به عنوان مثال، در املاک بزرگ Blenheim (دهکده ای در غرب باواریا، آلمان)، اگر 200 کارگر شاغل باشند، 50 نفر از آنها تعمیر و نگهداری چمن هستند.در فصلی که علفزار به‌طور وحشی رشد می‌کند، هر ده روز یک‌بار باید چمن‌زنی شود.ماشین های چمن زنی ابزارهای بسیار بلندی را نگه می دارند (داس: تیغه ها دندانه دار هستند و برای تیز نگه داشتن آنها نیاز به تیز کردن مکرر با سنگ آهن دارند) برای بریدن علف ها در یک ردیف (در واقع بیشتر شبیه استفاده از اره برای بریدن چمن است).پس از اتمام کار، چمن پر از تیغه های چمن اره شده می شود و سپس تیغه های چمن روی زمین برداشته می شود و برای تغذیه گاو و گوسفندان مزرعه استفاده می شود که باعث صرفه جویی در زمان و کاهش خسارت به علفزار می شود.این شامل یک دستگاه بالابر موازی چهار میله، یک قاب، یک دستگاه علف هرز تک بال چپ و راست و یک دستگاه تنظیم انحراف برای کل دستگاه است.